Deze week dinsdagnamiddag was ik even in Gent voor een koffie en een broodje.
Broodje was lekker ‘Panini Nordique’ met een klassieke koffie want de Lungo was op.
De manier waarop het werd gebracht was om te huilen: lang wachten, zonder glimlach, geen persoonlijke toets. Op 30 minuten heb ik verschillende mensen zien vertrekken naar zonder bestelling. Je zal maar zaakvoerder zijn.
Waarom zetten we in horeca, ziekenhuizen, winkels, etc . mensen in die er totaal geen zin in hebben.
Het lijkt wel of ze lijden aan bloedarmoede, leven zonder zin in het leven, alsof ze lusteloos worden van menselijke contacten. Wat gaat er toch mis? Hoe kunnen deze mensen voldaan van hun job naar huis gaan.
Persoonlijk geloof ik er sterk in dat je al ongelooflijk veel werkplezier kan vinden door echt contact te maken met klanten en collega’s.
Daarvoor moet je wel begrijpen:
- Wat jij kan bijdragen in het welzijn van anderen;
- Dat het echt contact maken met je collega’s een bron van energie kan zijn;
- Dat je zelf verantwoordelijk bent voor je werkplezier;
Wat doe jij om elke dag met goesting naar je werk te vertrekken?
